tłum. Krzysztof Filip Rudolf
Tłumacz o sobie: Już jako nieopierzone pacholę (czy to pacholęta są nieopierzone, czy pisklęta?) marzyłem, żeby zostać kiedyś tłumaczem literatury pięknej. Gdy wyznałem to mojej polonistce w szkole podstawowej, powiedziała: ,,Dziecko, jeszcze dziesięć razy ci się zmieni”. Pozostałem jednak niezrażony i po latach dopiąłem swego. Odtąd ta właśnie praca stała się moją największą pasją. Miałem to szczęście, że w moje ręce trafiały naprawdę dobre powieści naprawdę dobrych pisarzy anglosaskich i tych książek przez lata zebrało się kilkanaście. Przekładem zajmuję się w dwojaki sposób: tłumacząc książki oraz pracując ze studentami translatoryki Uniwersytetu Gdańskiego, którym w trakcie warsztatów translatorskich pomagam (a przynajmniej mam taką nadzieję) w staniu się tłumaczami oraz dzielę się doświadczeniami, których zebrało się całkiem spore naręcze.
Krzysztof Filip Rudolf
„Niezabawem nauczyłem się rozpoznawać miejsca, które odwiedzaliśmy, aż w końcu poznałem wszystkie pagórki i góry, a nawet wiedziałem, gdzie kończy się świat. Powoli, powoli nauczyłem się rozwiązywać niektóre zagadki o konfuzję przyprawiające.” – Peevay
Tłumacz o narratorze: W książce Matthew Kneale’a ,,Anglicy na pokładzie” przypadł mi w udziale Aborygen Peevay. Jest to postać niezwykle ciekawa, a jednocześnie tragiczna. Ciekawa w pierwszym rzędzie z uwagi na język. Peevay opanował język angielski w znacznym stopniu, choć jest to angielszczyzna wielce osobliwa. Jak pisze w krótkiej notce sam autor, Peevay jest człowiekiem ogromnie zainteresowanym słowami, co można zauważyć od pierwszych chwil. Nie do końca jednak czuje ten język, nierzadko łącząc słowa w mało naturalny sposób i stosując uparcie te same, kuriozalne wyrażenia. Natomiast tragizm tej postaci polega na tym, że jest on jedynym słyszalnym głosem tasmańskich Aborygenów, bezlitośnie eksterminowanych przez Brytyjczyków w XIX wieku.
Śledź!