Pastor Geoffrey Wilson

Miłosz Wojtyna

„Cielesną ich substancję przebijając ostrzem włóczni włożonej w rękę swego narzędzia, zdmuchując płomienie ich życia plugawego, Pan szepcze do mnie słodkie zapewnienie, iż racja była po mojej stronie”
– Pastor Geoffrey Wilson

Tłumacz o narratorze: Pastor Geoffrey Wilson to narrator szczególny – niemożliwie wręcz gadatliwy mądrala, który od wielkiego nadęcia i zachwytu nad swoimi wątpliwymi osiągnięciami płynnie przechodzi do tonu płaczliwej skargi wywołanej rzekomym sprzysiężeniem się wrogów nieustannie spiskujących przeciw niemu. Chociaż styl wypowiedzi pastora jest dość spójny (łatwo zauważyć górnolotną wielosłowność), dostrzeżemy też kilka ciekawych „smaczków”. U Wilsona często znajdziemy elementy stylu biblijnego i wysokiego, jak i liczne, charakterystyczne idiosynkrazje, typowe dla nadmiernej ufności w słuszność własnych racji. Ponieważ w tekście nie brakuje zarówno wypowiedzi krańcowo patetycznych (patrz wyżej), jak i humorystycznych (patrz niżej), a odpowiedzialna za nie postać pastora Wilsona znajduje się w samym centrum wydarzeń, powieść Kneale’a zachęca nas do lektury „z przymrużeniem oka” – co niewątpliwie czyni spotkanie z Anglikami na pokładzie tym przyjemniejszym.

„Diabła nie ujrzałem, lecz obecność jego doprawdy nierzadko daje mi się we znaki – w bólach głowy, w harmidrze nocy, w błocie, w nieustannych marzeniach o pieczonym mięsiwie” – Pastor Geoffrey Wilson